Απόσπασμα από το έργο του Νίκου Πουλατζά Φασισμός και Δικτατορία
Τι θα πει αγώνας; τι θα πει κινητοποίηση; τι θα πει πορείες; συνελεύσεις; καταλήψεις; καψίματα; συγκρούσεις; αυτοδιαχειριστικά εγχειρήματα; συλλογική κουζίνα; ανταλλακτικό παζάρι; εναλλακτικά ντοκιμαντέρ για την οικονομία;
Σίγουρα ένα μεγάλο ζητούμενο είναι η συνείδηση. Όλες αυτές οι εθελοντικές προσπάθειες και θυσίες συμβάλλουν. Αλλά πόσο χρειάζεται για να δημιουργηθεί και πόσο κρατάει μια συλλογική συνείδηση πριν ξεχάσει με το πρώτο λούσιμο καθεστωτικής προπαγάνδας;
Το τελικό ζήτημα είναι αλλαγή συσχετισμού πολιτικών δυνάμεων. Όλα εκεί παίζονται. Και πρέπει να κρίνουμε τα αποτελέσματα με ρεαλιστικό τρόπο. Έχουν οι προσπάθειες πολιτικού ακτιβισμού αποτέλεσμα στους συσχετισμούς;
Αν όχι, τότε η αναρχία,η επαναστατική αριστερά or whatever λειτουργεί σαν ένα group theory παρηγοριάς, το όπιο του λαού στη θέση του θεού που δεν υπάρχει.
Μήπως για κάτι τέτοιο όμως θα ήταν η τέχνη πιο αποτελεσματική για την αξιοπρέπεια των ανθρώπων σε ένα κόσμο που δε θα αλλάξει;
Η σκέψη αυτή δε θέλει να απαξιώσει αγώνες, αλλά να εστιάσει στο ζήτημα του αποτελέσματος του πολιτικού ακτιβισμού και του συσχετισμού δυνάμεων. Ο απολογισμός και η εκτίμηση της μεταβολής των συσχετισμών δυνάμεων στην κατεύθυνση της ανατροπής είναι κάτι που σπάνια συναντώ σαν αναφορά στο κίνημα.
Βέβαια δεν προτείνω κάποιο «μέτρο» αριθμητικό ή ποιοτικό για να γίνουν αυτές οι εκτιμήσεις, αλλά έχω την αίσθηση ότι είναι από τα πράγματα που λείπουν από τον χώρο της αντιπληροφόρησης, λες και είναι θέμα άγνοιας ή ταμπού.
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | Leave a Comment »
είναι κάτι φορές που τα παίρνω
είναι κάτι φορές που θέλω να εκραγώ
είμαι εδώ κολλημένος πάντα
και δεν ξέρω πως να ελευθερωθώ
γιατί μας κλέψαν έτσι τη ζωή;
γιατί μας μεγαλώσαν στα ψέματα;
αλήθεια είναι η δημιουργία
και μας έχουν γαμήσει με έντεχνη λογοκρισία
παγαπόντηδες
ανεύθυνοι παρτόλες
κόβουν τα λουλούδια πριν ανθίσουν
κι αν μαραμένα τα βάλουν στο νερό
λένε ότι τους κάνουν και χάρη
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | Leave a Comment »
– έχεις λίγη μαύρη;
– 2 μήνες δεν πέρασαν από τότε που άρχισες το τσιγάρο και τώρα θα αρχίσεις και τους μπάφους;
– και τι να την κάνω τη ζωή μου ρε Στέλιο;
– μην παρασύρεσαι μωρέ μαλάκα! Κρίση είναι, θα περάσει. Όλα τον κύκλο τους κάνουν
– Σε πόσο; σε 30 χρόνια; Τόσο λένε χρειάζεται για να βγούμε απ’ τη λιτότητα
– και τι σημαίνει αυτό; θα κάτσουμε να πεθάνουμε; Σκέψου παλιά δεν είχανε να φάνε. Τώρα
κυκλοφορεί ο καθένας και με ένα iPad και δεν ξέρει τι να το κάνει
– Μία τυρόπιτα κι ένας καφές το μισό μεροκάματο…
– Τι να σου πω; Εδώ καρκινοπαθείς και δε τα παρατάνε. Ζούνε την κάθε μέρα πιο έντονα, βρίσκουνε δουλειά κι εργάζονται σαν σκυλιά
– Ε άσε και μένα να ευχαριστηθώ το μπάφο μου. Έτσι ευχαριστιέμαι τη ζωή, έτσι μου αρέσει να τη ζω
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | Leave a Comment »
κάθε σπίτι μια φυλακή
κάθε σχολείο και δουλειά ένα κουτί καταπίεσης
και στο κοντινό περίπτερο η τελευταία σου επιθυμία…
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | Leave a Comment »
Βρισκόμενοι στην ευθυγράμμιση του ναδίρ της ελληνικής και της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού είναι αναγκαία όσο ποτέ η εμφάνιση ενός νέου κινήματος πολιτών που θα υπερβεί δυσκολίες και άλλα πολλά για να ανοίξει μια νέα σελίδα στην ιστορία.
Το οργανωμένο κίνημα της αριστεράς και της αναρχίας έχει αποδειχθεί κατώτερο των περιστάσεων.
Η μεν αριστερά έχει βολευτεί με την αστική της νομιμότητα, με μία ηλιθίως αλγοριθμική στρατηγική και με μία αυτιστική βυζαντινολογία.
Η δε αναρχία το έχει ρίξει σε ένα βολονταρισμό και ανώφελη εκτόνωση, χωρίς πολιτική, χωρίς στρατηγική, χωρίς παρέμβαση στους χώρους εργασίας (γιατί εμείς είμαστε αναρχικοί και όχι συνδικαλιάριδες να κλαίμε για τους μισθούς και συνθήματα του τύπου «ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες» ανήκουν μόνο σε μία μονοδιάστατη αριστερά) κλπ
Βέβαια από την άλλη έχουμε και τα λαϊκά κινήματα που εμφανίζονται σε διάφορες φάσεις, στα οποία εμφανίζεται ένας απολιτίκ χαρακτήρας και ώσπου να πάρουν μυρωδιά συνείδησης και πολιτική χροιά εξαφανίζονται και τα ίδια, μαζί με τα αίτια που τα γέννησαν. Παράδειγμα είναι το κίνημα των πλατειών το οποίο έδιωχνε τα εργατικά σωματεία και τα κόμματα κακήν κακώς και έσβησε μετά από μία ψήφιση στη βουλή.
Χρειάζεται λοιπόν στο αμέσως επόμενο διάστημα η εμφάνιση ενός νέου λαϊκού – ταξικού κινήματος, το οποίο θα υπερβεί τις αδυναμίες των προαναφερθέντων. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει εξαρχής να είναι μπολιασμένο με τις παραπάνω εμπειρίες έχοντας υπόψιν όχι μόνο τις αδυναμίες, αλλά και τις νίκες των παραπάνω κινημάτων.
Πρώτη προτεραιότητα ενός τέτοιου κινήματος είναι να συσπειρώσει όλες τις προαναφερθείσες δυνάμεις κάτω από ένα όραμα και μία πρόταση εξουσίας προς το συμφέρον της πληγείσας από το κεφάλαιο κοινωνίας.
Προκειμένου να έχει νόημα η ύπαρξη του θα χρειαστεί η οργανωμένη και άμεση δράση σε κάθε τομέα που θα επιτρέπει και θα δίνει ερέθισμα για συμμετοχή όλου του λαού
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | Leave a Comment »
Στις πρώτες λαϊκές συνελεύσεις στην πλατεία συντάγματος τέθηκε αυτόματα το αιτούμενο «πραγματική δημοκρατία τώρα», το οποίο ακουγόταν ήδη και στην Ισπανία και αλλού. Το επίθετο «πραγματική» υπονοεί προφανώς μία σύγκριση με το πολιτικό σύστημα που κυριαρχεί.Κάποια στιγμή ένας ομιλητής είπε ότι αντί να λέμε «πραγματική δημοκρατία» να μιλάμε για «άμεση δημοκρατία» και άμεσα τέθηκε σε ψήφιση και πέρασε. Τα επόμενα κείμενα της λαϊκής συνέλευσης συνοδεύτηκαν με την υπογραφή «άμεση δημοκρατία» και κάποια στιγμή έγινε και ημερίδα με πάνελ ομιλιτών, όπως ο Μανώλης Γλέζος με θέμα την «άμεση δημοκρατία».
Ο κοινός νους όταν ακούει για άμεση δημοκρατία έχει υπόψιν του πολιτικό σύστημα συγκεκριμένης περιόδου στην αρχαία Αθήνα.
Στο κείμενο που παραθέτω ο Καστοριάδης δίνει μία ομιλία σχετικά με τη γέννηση και τις συνθήκες ύπαρξης αυτού του πολιτικού συστήματος εκείνη την εποχή
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | Leave a Comment »
Το προσωπικό μου μήνυμα για όσα διαδραματίστηκαν προχθές στο Σύνταγμα:
Την Τετάρτη 15 Ιουνίου ζήσαμε μοναδικές ιστορικές στιγμές και αποκτήσαμε νέες κινηματικές εμπειρίες. Όλος ο λαός ανταποκρίθηκε στα καλέσματα της απεργίας και της συγκέντρωσης περικύκλωσης της βουλής. Υπήρξε ώσμωση μεταξύ των ανθρώπων με αποτέλεσμα τη σύνθεση, αλλά και το ξύλο κάποιες φορές. Οι ομάδες εργασίας που έχουν στηθεί μέσα από την άμεση δημοκρατία και την αυτοοργάνωση του συνόλου
των ανθρώπων που βρισκόμαστε 20 μέρες τώρα στο Σύνταγμα δούλεψαν πάρα πολύ τις τελευταίες μέρες προκειμένου να παραμείνει η πλατεία δικιά μας και να μη διαλύσει ο κόσμος.
ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ!
Η καταστολή ήταν άγρια πάνω σε ένα πλήθος που δεν έχει κινηματική εμπειρία. Γίνανε προβοκάτσιες από βαλτούς, ενώ άλλοι λειτούργησαν ατομικιστικά παρά το κάλεσμα για ειρηνική συγκέντρωση και μη-βίαιη απάντηση στις προκλήσεις των ΜΑΤ. Σκοπός της κυβέρνησης ήταν να εκκενωθεί η πλατεία. Ήταν προφανές. Ρίχνανε κατά δεκάδες πολύ βαριά χημικά. Χημικά που μας έκοβαν την αναπνοή, που μας άνοιγαν τη μύτη, που μας παρέλυαν το νευρικό σύστημα. Επιτέθηκαν ακόμα και στην ομάδα ιατρικής υποστήριξης την ώρα που κάποιοι συνάνθρωποί μας δέχονταν τις πρώτες βοήθειες. Δε τα κατάφεραν. Δε τους πέρασε. Ο κόσμος δε διχάστηκε, δε διέλυσε, ήρθε ενωμένος πάλι στην πλατεία.
Όσο περνούσε η ώρα η θέση τους γινόταν και πιο δύσκολη. Χάσανε το στοίχημα, χάσανε τη μάχη. Όσο και να προσπαθούν να προβοκάρουν αυτό το κίνημα άμεσης δημοκρατίας της πλατείας Συντάγματος, όσο και να κοιμόμαστε στις σκηνές αγκαλιά με ασφαλίτες, το πράγμα δε μπορούν να το ελέγξουν.
Μιλάνε για ανασχηματισμούς, μιλάνε για εκλογές.
Εμείς όμως ήρθαμε με αφορμή το μνημόνιο και το ΔΝΤ, αλλά θέλουμε να φύγουνε όλοι τους.
Έχουμε για όραμα την άμεση δημοκρατία και αυτήν εφαρμόζουμε στην πλατεία
Επόμενός μας στόχος είναι μαζική συγκέντρωση στις 28 Ιουνίου.
Ελάτε στις συνελεύσεις και στις ομάδες εργασίας στην πλατεία Συντάγματος.
Υπάρχει ανάγκη συμμετοχής και προμηθειών για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα, για να πάμε παραπέρα.
Αναρτήθηκε στις Uncategorized | 2 Σχόλια »
ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ 